Papuszki Nierozłączki

Papuszki Nierozłączki są niewielkimi papugami osiągającymi od 13 do 17 cm długości. Masa ich ciała nie przekracza 60 gramów. W ubarwieniu gatunków żyjących w warunkach naturalnych dominuje kolor zielony. Papużki nierozłączki są ptakami aktywnymi i głośnymi, wydają donośne, piskliwe głosy. Jak powszechnie wiadomo wszystkie gatunki z tego rodzaju są ptakami towarzyskimi, żyjącymi w stadach. Ptaki te wzbudzają ogromną dozę sympatii i w Polskim domu nie trudno o spotkanie klatki z tymi rodzinnymi pupilami. Nie jest tajemnicą, że raz dobrana para tworzy trwały związek monogamiczny. Tylko pytanie czy wszystkie papużki nierozłączki są faktycznie nierozłączne i potrafią żyć tylko w parach?

Otóż nie, a nazwa tych papug często wprowadza w błąd. Z tego powodu wiele osób sądzi, że nierozłączki mogą żyć tylko w parach. Tymczasem, wychowane przez człowieka lub oswojone w bardzo młodym wieku, świetnie nadają się na pupili małych dzieci i wcale nie potrzebują partnera. Do takiego udomowienia singla najlepiej nadają się do oswojenia nierozłączki Fischera, które są towarzyskie, ciekawskie i aktywne. Nierozłączki Fischera to ptaki inteligentne, łatwo uczą się prostych sztuczek, choć ich zdolności naśladowania mowy są niewielkie. Wymagają dużo stymulacji i poświęcania uwagi przez właściciela, inaczej łatwo popadają w nudę i przejawiają działania destrukcyjne. Należy zapewnić im dużo zabawek i możliwości interakcji z otoczeniem. Uwielbiają „eksplorować” otoczenie dziobem, w związku z czym ważne jest, aby nie miały dostępu do substancji szkodliwych. Ich dewastacyjne skłonności lepiej przekierować na wszelkiego rodzaju gryzaki dla papug i świeże gałązki drzew i krzewów, które bardzo lubią obgryzać.

Co ważne, jednak większość gatunków nierozłączek jest szczęśliwsza, kiedy żyje w parach, dlatego przed podjęciem decyzji o takim zakupie trzeba dokładnie wybrać rasę ptaka, aby nie doprowadzić go do prawdziwej, miłosnej rozpaczy.

Wszystkie gatunki nierozłączek są bardzo ciekawskie. Nie można więc pozostawiać ich bez nadzoru jeśli znajdują się poza klatką. Swymi małymi dziobami nie wyrządzą takiej szkody jak duże papugi, ale potrafią schować się przed nami w każdy zakamarek. Rzadko uczą się mówić, ale są małymi akrobatami i potrafią dostarczać nam rozrywki swoim błaznowaniem. Są ciche, chociaż kilka razy dziennie muszą sobie pogadać w swoim języku. Jeśli nam to akurat przeszkadza, możemy przykryć klatkę ręcznikiem, aby zamilkły.